Als een ware pionier had deze fanatieke Ajax-supporter al vroeg in de gaten dat het internet nog eens heel erg groot zou gaan worden. Die kennis gebruikte hij niet alleen om de rangen binnen de landelijke politie te beklimmen, maar ook om uiteindelijk een succesvolle onderneming op te bouwen. In zijn vrije tijd schakelt hij het liefst af in zijn volkstuin en dompelt hij zich onder in het onderzoeken van lokale en fascinerende verhalen die stammen uit de Tweede Wereldoorlog. Deze week wordt Wilfred van Roij (60) uit Hegelsom geplukt.

‘Oma Schoemakers’ speelde een belangrijke rol tijdens de eerste maanden van Wilfred in Horst. Nadat hij opgroeide in gemeente Heel en Panheel, in Midden-Limburg, kwam hij bij de op dat moment 76-jarige ‘kostvrouw’ te wonen. “Zin om te leren had ik niet en daarom besloot ik zowel bij de landmacht als bij de politie te solliciteren”, blikt Wilfred terug. “De arbeidsmarkt lag volledig op z’n gat, dus ik verwachtte er niet veel van. Tot mijn verbazing werd ik aangenomen bij de Rijkspolitie. Ze wilden me in Sevenum stationeren, maar daar zat een dienstwoning bij. Als vrijgezel kwam ik daar niet voor in aanmerking. Het werd daarom Horst”

Het was er op dat moment een komen en gaan van personeel. “Mijn collega’s hadden helemaal niet in de gaten dat er weer een nieuwe was”, vertelt hij lachend. “Op en neer vanuit Midden-Limburg was best een eindje en zo kwam ik terecht bij mevrouw Schoemakers. Men dacht voor eventjes, maar het werden uiteindelijk 14 maanden. Een schitterende tijd bij een ontzettend lieve en warme vrouw. Later is ze bij alle belangrijke gebeurtenissen uit mijn leven geweest. Van het huwelijk tot de kraamvisite.”

IRA in Roermond

Waar Wilfred in eerste instantie dacht voor slechts een paar jaar in Horst te werken, om daarna met gezwinde spoed terug te keren naar Midden-Limburg, liep dat net even anders. “In die tijd leerde ik mijn vrouw kennen tijdens de carnaval. Een Horsterse. Samen betrokken we een bungalow en tegenwoordig woon ik alweer zeven jaar in Hegelsom”, vertelt hij. In 1996 werd het gezin gecompleteerd met een zoon. Op dat moment was Wilfred binnen de politie onderdeel van het regionaal bijstandsteam (RBT). “Ik had van meet af aan interesse in recherchewerk. Na een jaar of zeven – ik kwam in 1983 bij de politie – werd ik aangewezen als RBT. Ik was net begonnen toen de IRA in Roermond een aanslag pleegde. Dat werd mijn eerste grote casus waarbij ik recherchewerk deed. Dat smaakte naar meer.”

Bende van Venlo

Er kwamen vervolgens geruchtmakende zaken op zijn bordje waaronder de spraakmakende moord op Jeu Wissink welke later overging in het onderzoek naar de bende van Venlo.. Een rol die ervoor zorgde dat hij ‘hopte’ binnen verschillende onderdelen van de politie. “Na de geboorte van onze zoon wilde ik weer vastigheid. Daarom keerde ik eind jaren 90 terug op de post in Horst, als rechercheur.” In diezelfde periode hield Wilfred de opkomst van het internet met argusogen in de gaten. “Ik had gauw in de smiezen dat internet de wereld zou gaan veranderen en maakte naast mijn werk bij de politie ook websites voor bedrijven.” De interesse in het wereldwijde web zorgde ervoor dat Wilfred in 1999 als eerste rechercheur van provincie Limburg naar Zutphen mocht, om daar met vakbroeders een opleiding ‘internetrecherche’ te gaan volgen.

Keuze voor onzekerheid

Wilfred werd onderdeel van een groep met vakgenoten die de titel ‘Digitale Opsporing’ kreeg. “Dat vond ik wel lekker klinken. Thuis registreerde ik de domeinnaam digitaleopsporing.nl”, lacht hij. Toen kon hij nog niet vermoeden dat Digitale Opsporing enkele jaren later de naam van zijn eigen onderneming zou worden. “Met zakenpartner Paul de Vlieger had ik het al een tijdje over het ondernemerschap. In 2006 maakten we dat tastbaar met ‘internet awareness’. We gingen cursussen geven over het internet, want in de beginjaren deed iedereen eigenlijk maar wat”, vertelt hij. Het werd een succes en na een succesvolle pitch bij een investeerder werd het allemaal wel heel serieus. “Op de terugweg besloot ik ontslag te nemen bij de politie en voor de onzekerheid van het ondernemen te kiezen. Ik was het toentertijd ook spuugzat bij de politie, dus dat kwam prima uit.”

Digitale voetprint uitwissen

Voor Wilfred en zijn compagnon brak daarmee een nieuw en succesvol hoofdstuk aan. Overal in het land gaven ze les over internet. “Dat is doorgegroeid tot wat het nu is: een erkend digitaal recherchebureau en specialist op het gebied van cyber security, met inmiddels veertien man in dienst”, vertelt hij trots. De werkzaamheden raken nog altijd met hetgeen dat Wilfred lange tijd voor de politie deed. “We voeren onderzoeken uit in opdracht van het bedrijfsleven en adviseren organisaties op het gebied van digitale fraude en cyber security.” Daarnaast ontwikkelde Digitale Opsporing software waarbij je op het internet kunt browsen zonder gevolgd te worden. “Het is ons doel om de digitale voetprint volledig uit te wissen.” Dat hij er plezier in heeft mag duidelijk zijn. “Ik hoop dit nog zeker vijftien jaar te mogen doen.”

Volkstuin

Wanneer Wilfred niet bezig is met onderzoeken, is hij regelmatig te vinden in zijn eigen volkstuin in Hegelsom. Daar verbouwt hij samen met vriend Geert Keijsers allerlei gewassen. “Dat is echt mijn ‘zenmoment’. Niet zelden heb ik er het zweet op m’n voorhoofd staan. Ik ben ervan overtuigd dat het zwaarder is dan fitnessen”, zegt hij met een lach. Wilfred kan het weten, want het bedrijfspand heeft naast een eigen bioscoop en een bruine Amsterdamse kroeg, ook een ruimte met fitnesstoestellen. “Iedere woensdagavond sport ik hier met mijn maten”, vertelt hij.

Tweede Wereldoorlog

Waar Wilfred enthousiast vertelt over zijn werkzaamheden, daar doet hij dat ook over een ander onderwerp waar hij door is gegrepen: de Tweede Wereldoorlog. “Geschiedenis heeft altijd mijn aandacht gehad, maar de Tweede Wereldoorlog in het bijzonder. Hoe dat komt? Ik denk door mijn opa. Hij vertelde altijd veel over die periode en dat heeft ook mijn interesse aangewakkerd”, vertelt Wilfred. Voor de Heemkunde vereniging in Hegelsom, waar hij sinds een tijdje ook onderdeel van uitmaakt, zocht hij uit hoe het zat met de omstandigheden rond de dood van dorpsgenoot Piet Derix in 1944. “Dat soort cold cases doe ik pro deo. Ik vind het fascinerend. Op dit moment ben ik bezig met het in kaart brengen van alles dat met Johan Berendsen te maken heeft; een Nederlands oorlogsmisdadiger die bekendstond als ‘de schrik van Venlo’ en tijdens de oorlog toetrad tot de N.S.B. en SS. Na de oorlog werd hij geëxecuteerd”, vertelt Wilfred.

Schitterend

Het zijn dat soort verhalen die van Roij graag onder de aandacht brengt. “Dat vind ik gewoon leuk om te doen. Ieders opa zat altijd bij het verzet, maar in de praktijk lag dat zonder twijfel anders. Volgend jaar komen er 400.000 namen vrij van mensen die ‘fout waren in de oorlog’. Het nationaal archief gaat die openbaren. Dat zal wat teweeg gaan brengen”, voorspelt hij. Het houdt hem bezig en gaat hem aan het hart. Dat geldt overigens ook voor de resultaten van Ajax, het Nederlands Elftal en Max Verstappen. “Al moet ik daar wel bij zeggen dat ik al sinds de jaren 80 Formule 1 kijk. Nu kijkt zelfs mijn vrouw”, lacht Wilfred. Hij was in de gelukkige omstandigheid om van zijn hobby zijn beroep te maken. “Als ik terugkijk op mijn leven dan kan ik dat niet anders typeren dan schitterend.”